ကၽြန္ေတာ္အရင္က ဘေလာဂ္ဆိုတာဘာမွန္းမသိဘူး။ တစ္ခါမွလည္းမၾကည့္ဖူးဘူး။ စိတ္လည္းမ၀င္စားဘူးဗ်။
ဘေလာဂ္ကိုဘယ္မွာသြားစိတ္၀င္စားသြားလည္းဆိုေတာ့ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ ေဒြးေသတုန္းက ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ၿမိဳ႕ထဲမွာ သင္တန္းတက္ေနတာ။ သင္တန္းကျပန္အလာကားဂိတ္မွာ ေဒြးေသၿပီဆိုတဲ့စာရြက္ေတြ ၂၀၀ နဲ႔ေရာင္းေနတာဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္လည္းဘယ္၀ယ္မလဲ။ဒီေကာင္ေတြရိုက္စား လုပ္ေနတာဆိုၿပီး၊ ယံုလည္းမယံုဘူးဗ်ာ။ အဲ ကားေပၚမွာ သူမ်ားေတြဖတ္ေနတာျမင္ေတာ့ စူးစမ္းၾကည့္လိုက္တာ၊ Myanmar Times ဂ်ာနယ္ မိတၱဴေတြဗ်၊ အဲဒါနဲ႔ေဒြးေသတာတစ္ကယ္ယံုသြားတယ္။ အလုပ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ဂ်ာနယ္သြား၀ယ္တာ ဘယ္မွာမွ ၀ယ္လို႔
မရဘူး။ အရမ္းသိခ်င္ေတာ့ ၀ယ္လိုက္မိရင္အေကာင္းသားဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္ေနတုန္း Customer တစ္ေယာက္
က ေဒြးေသၿပီဆိုတဲ့သတင္းကို အင္တာနက္ ကေန ဓါတ္ပံုေတြနဲ႔ ဖတ္ေနတယ္ဗ်ား။ အဲဒါနဲ႔ ဟာဟုတ္လွခ်ည္လားလို႔။ လိပ္စာ ကိုၾကည့္
လိုက္ေတာ့ ဘေလာဂ္ ျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ။ ဘေလာဂ္ဂါ ကေတာ့ ကိုစိုးေဇယ် ပါ။ အဲဒီမွာဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာဂ္ေတြကို စိတ္၀င္စားသြားတယ္။ ဘေလာဂ္ေတြကို ေန႔တိုင္းဖတ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၇ ကုန္တဲ့အထိ ေတာ့ ဘေလာဂ္ေရးဖို႔ကို စိတ္မ၀င္စားေသးဘူးဗ်။ ၂၀၀၈ လည္းေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဇာတ္လိုက္ႀကီး
ေမာင္ေပြး က စေရးပါေလေရာ။ ဒီေကာင္က မတက္တေခါက္ေရးၿပီး
ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာလာၾကြားေနလို႔ ငါလည္းအေျပာင္းအလဲေလးျဖစ္ေအာင္ေရးမယ္ ဆိုၿပီးေရးျဖစ္သြားပါတယ္။ စေရးတုန္းကေတာ့
ဘယ္ကဘယ္လိုစေရးရမွန္းမသိဘူး။ ေခါင္းကိုေျခာက္ေနတာဘဲ။ ၂ ရက္ေလာက္အထိက မိတ္ဆက္စကားဘဲ ေရးရေသးတယ္။ ေနာက္
မွတျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စီဗံုးေတြ၊ နာရီေတြ၊ ထည့္ျဖစ္သြားတာ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာေတြကလြယ္ေပမယ့္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာေတြက ေတာ္ေတာ္ေခါင္းစား
တယ္ဗ်။ အခုထက္ထိေခါင္းစားေနရတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တင္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြ ေနရင္းထိုင္ရင္းေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားလို႔ ျပန္ျပန္တင္
ေနရတဲ့ကိစၥ ဘဲဗ်ာ။ သိတဲ့သူေတြအၾကံေပးပါဦး။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲလို႔။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment